Het was mijn laatste jaar als leider en mijn conditie begon al een beetje achteruit te gaan.
Op twee-daagse stapten we de eerste dag met de leiding voorop om de opdrachten te steken.Dréten zette een redelijk tempo en Pietje en ik hadden alle moeite om bij te benen.
We volgden een karrespoor kilometers lang tussen de tarwevelden.
Het was bloedheet en de zon brandde aan een staalblauwe hemel op onze scoutshemden. Tussen de kurkdroge tarwe leek het alsof we door een oven liepen. Zonder water in onze rugzak sjokten we verder en we passeerden enkel dorpjes zonder winkel of café.
Voor het eerst stelde ik vast dat mijn verkenners beter konden stappen dan ikzelf. Het was tijd om uit actieve leiding te stappen...
